Elke winter wordt Terschelling gegeseld door stormen die meestal gepaard gaan met extra hoog water. In november stond de stormwind precies in de lengte van de haven, waardoor er knapen van golven liepen.
De ‘Brandaris’ kreeg het zo te verduren, dat de stuurboordklamp voor de geleiding van één van de meertrossen op het voorschip losgerukt werd. De havenmeester schatte de golfhoogte op die bewuste avond op een kleine anderhalve meter. Omdat ons zusterschip de ‘K.F. Sluys’ in de winterstalling aan de vaste wal is ondergebracht en de ‘Rutgers’ ook uit het water is, kon de ‘Brandaris’ na die eerste storm uit veiligheid aan de binnenkant van de steiger worden afgemeerd. Daar is het aanmerkelijk rustiger.
In december was het opnieuw raak en kwam een deel van de haven onder water te staan. Ons infobord ging kopje-onder en de kerstverlichting ‘waaide’ deels uit. De brug naar onze ligplaats aan de drijvende steiger werd door het slingeren uit haar werk gelicht, maar kon later weer op haar plaats worden gebracht.