Onderhoud Jhr. J.W.H. Rutgers van Rozenburg

De winter is voorbij en de ‘Brandaris’ is al weer volop in de vaart. De ‘Jhr. J.W.H. Rutgers van Rozenburg’ daarentegen nog niet.

Dit scheepje maakte op zaterdag 28 oktober 2017 haar laatste tocht met gasten naar de zeehonden. Luttele dagen later ging ze uit het water voor de gebruikelijke winterslaap. Op woensdag 21 maart voer ze via Harlingen naar het Friese Ee bij Engwierum waar ze enkele dagen later droog werd gezet bij Scheepschilders en Jachtwerf Gebr. Dijkstra.

Hier is de Rutgers na 15 jaar trouwe dienst op zout water grondig onder handen genomen. Ze is gestraald en er is het nodige plaatwerk hersteld. Enkele bemanningsleden hebben in de beginperiode in Engwierum gebivakkeerd om de helpende hand te bieden. Door ziekte onder het personeel van de werf is er de nodige vertraging in het afwerkingsproces gekomen. Bovendien moeten de coatinglagen eerst goed uitharden voordat de stroppen om het schip kunnen worden bevestigd voor de tewaterlating.

We verwachten de ‘Rutgers’ pas begin juni terug. De ‘Brandaris’ neemt ondertussen – naast haar eigen programma – alle geplande afvaarten van de ‘Rutgers’ over.

Naamswijziging: Stichting Museumreddingboot Terschelling

De naam van onze Stichting is sinds kort veranderd in ‘Stichting Museumreddingboot Terschelling’. Die benaming gebruikten we reeds als roepnaam. Hiermee worden onze activiteiten beter gedekt.

‘Stichting Behoud oudste Motorreddingboot ter Wereld Rutgers van Rozenburg – Terschelling’ is bedacht toen de initiatiefnemers er in 2002 in slaagden een motorjachtje in Zeeland te kopen dat het casco van de ‘Jhr. J.W.H. Rutgers van Rozenburg’ van de toenmalige Noord- en Zuid Hollandsche Redding Maatschappij bleek te zijn. Dit was destijds de eerste ijzeren motorreddingboot ter wereld, gebouwd in 1907 en gestationeerd in Scheveningen en daarna in Lemmer.

In het Museum ’t Behouden Huys was al veel over de historie van het Terschellinger reddingwezen te zien, maar een historische reddingboot was er niet op het eiland. Daarom was het een buitenkans om dit scheepje te kopen en onder de vlag van het museum weer in oude staat terug te brengen. Het zou een tastbaar bewijs van de reddinghistorie worden. Het bleek de voorloper van de ‘Brandaris’ (I), die in 1910 op Terschelling werd gestationeerd en in 1923 met man en muis verging.

Beide vaartuigen kwamen luttele jaren na elkaar op de werf ’t Kromhout van ontwerper en bouwer Daan Goedkoop tot stand. Daarom was er reden te meer om het verleden van het Terschellinger reddingwezen met de historische ‘Rutgers’ zichtbaar te maken. En dus werd in 2003 de Stichting ‘met de lange naam’ opgericht om deze boot te behouden en na een succesvolle sponsoractie te restaureren – en voor het maken van educatieve tochten weer in de vaart te brengen.

Daarna kwam in 2007 de oudste en (op dat moment) enige varende roeireddingboot van Nederland, de ‘Secretaris Schumacher’ uit 1900 naar Terschelling. Als klap op de vuurpijl werd de Terschellinger oudgediende, de ‘Brandaris’ (II) uit 1923 aan de museale vloot toegevoegd. De naam van de Stichting dekte de lading dus bij lange na niet meer en dus werd besloten deze te wijzigen in ‘Stichting Museumreddingboot Terschelling’.

Vroege vaart ‘Brandaris’ naar Baai Dellewal

Normaliter maakt de ‘Brandaris’ rondvaarten vanaf 10.30 uur, maar op 13 juni vertrok ze om 7 uur ’s morgens met de vertegenwoordigers van de gemeenteraad en het college van B & W van Terschelling, op uitnodiging van de Stichting Natuurherstel Baai Dellewal.

Aanleiding was de presentatie van de Landschapsvisie Baai Dellewal die het Bureau Feddes/Olthof in opdracht van de Stichting had gemaakt. De aanbieding aan de burgemeester en de raadsleden vond plaats aan boord van de ‘Brandaris’ in het Schuitengat nabij de Vleugeldam. Daar heeft men het beste zicht op de hele baai Dellewal. ’s Morgens met de opkomende zon is de belichting op de baai en het dorp op z’n mooist. Vanuit deze gezichtshoek zien maar weinig eilanders en gasten Nederlands enige natuurlijke baai. Onderweg werd ontbeten met smakelijke broodjes en aan dek werd een eitje getikt.

‘Brandaris’ dienstbaar tijdens HT-roeirace

Tijdens de Harlingen-Terschelling roeisloepenrace op de vrijdag na Hemelvaart deed de ‘Brandaris’ op verzoek van de HT-organisatie dienst als meetvaartuig. Ons vlaggenschip lag tot een half uur na de laatste sloeppassage voor anker in de Schuitengat om de stroom te meten. De op de boordcomputer vastgelgde gegevens zijn gebruikt om de stroomweerstand per slope zo nauwkeurig mogelijk in de uitslag te verwerken.

Winterse perikelen

De ‘Brandaris’ maakte in de Kerstvakantie nog enkele tochten. In februari kregen we in de haven te maken met forse ijsgang. Dat leverde naast mooie plaatjes enkel wat schade aan het verfwerk rond de waterlijn op.

De reddingboot ‘Arie Visser’ van de KNRM raakte door het ijs ingesloten en de schipper vroeg of de ‘Brandaris’ in voorkomende gevallen zou kunnen helpen om een weg vrij te maken, of om zelfs in een noodgeval op het Wad als reddingboot te fungeren. In het verleden werd in de winter zekerheidshalve door de KNRM een stalen oudgediende op Terschelling gestationeerd, die de taak van de kwetsbare moderne reddingboot met waterjets bij ijsgang zou kunnen overnemen. Dit jaar was blijkbaar geen reserveboot beschikbaar. Onze vrijwilligers reageerden positief op het verzoek, maar hoefden (gelukkig) niet in actie te komen. Het zou ook geen pretje zijn geweest om bij oosterstorm en strenge vorst uit te moeten varen. Immers de ‘Brandaris’ heeft een open stuurkap en biedt weinig bescherming aan de bemanning tegen wind, hagel, buiswater en ander ongerief…

De ‘Brandaris’ was met de Paasdagen beschikbaar voor rondvaarten en verzorgde begin april ook een asverstrooiing. Daarna ging ze naar de werf van Talsma in Franeker voor reparatie aan één van de fenders. Vanaf 29 april was ze weer op station.

Intensief onderhoud aan onze schepen

Door onze vrijwilligers is hard gewerkt om de vloot in goede conditie te houden.

De ‘Brandaris’ ging begin april naar de Scheeps- en reparatiewerf Friesland in Harlingen voor een periodieke onderhoudsbeurt. Het merendeel van de werkzaamheden werd door de vrijwillige bemanning uitgevoerd: te weten de schippers Aike Lettinga, Piet van Heuveln en de stuurlui Evert van Urk en Gerriet v.d. Bogert. Ook Martien Seinen was van de partij. Hij had tevoren al wat verbeteringen in het stuurgerei aangebracht. Het onderwaterschip werd grondig gereinigd en opnieuw in de onderwaterverf gezet.